Χαρίλαος Τρικούπης ( 2ο και 4ο κεφ. Δ' ενότητα)

O Χαρίλαος Τρικούπης (11 Ιουλίου 1832 - 30 Μαρτίου 1896) ήταν Έλληνας διπλωμάτης, πολιτικός και Πρωθυπουργός. 
Ο Τρικούπης κυριάρχησε στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας επί 19 χρόνια, από το 1875 έως το 1894, παίρνοντας τη θέση τουπρωθυπουργού επτά συνολικά φορέςκαι κυβέρνησε τη χώρα για σχεδόν 10 χρόνια από τα 20 αυτής της περιόδου. Στην τελευταία του κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις που είχε δημιουργήσει έναντι των ξένων δανειστών με συνέπεια να επέλθει ηπτώχευση της Ελλάδας με την ιστορική φράση του "δυστυχώς επτωχεύσαμεν".

Για την προσάρτηση του νομού Άρτας συμβάλλει αποφασιστικά ο Χαρίλαος Τρικούπης.

 Είναι νομικός και διπλωμάτης, έχει διατελέσει υπουργός και γίνεται πρωθυπουργός της χώρας.

 Γνωρίζει τις περιορισμένες δυνατότητες του κράτους και δεν ενθαρρύνει επαναστατικά κινήματα στις περιοχές εκτός Ελλάδας.

 Ιδρύει σχολεία και εκκλησίες στις αλύτρωτες περιοχές, ώστε να τονώσει την ελληνικότητά τους.

 Ενισχύει τη Δημοκρατία και ασχολείται με την οργάνωση και τονεκσυγχρονισμό του κράτους.

 Πραγματοποιεί σημαντικά έργα (διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου, αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας).

 Βελτιώνει τις συγκοινωνίες, το οδικό και το σιδηροδρομικό δίκτυο

 Παίρνει δάνεια από το εξωτερικό , για την εκτέλεση των έργων και δεν μπορεί να τα πληρώσει.

 Οι φόροι δε συλλέγονται σωστά.

 Τα έξοδα του κράτους είναι μεγαλύτερα από τα έσοδα.

 1893: Ο Τρικούπης κηρύσσει πτώχευση.

 Η χώρα δέχεται Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, προκειμένου να πληρωθεί το υπέρογκο χρέος.

Η Διώρυγα της Κορίνθου είναι διώρυγα η οποία ενώνει τον Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο, στη θέση του Ισθμού της Κορίνθου, λίγο ανατολικότερα από την πόλη της Κορίνθου.

Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1880-1893, έργο του Έλληνα μηχανικού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη.

Η κατασκευή της είναι αποτέλεσμα της πολιτικής του πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη, ο οποίος με την κατασκευή μεγάλων έργων υποδομής στόχευε στη δημιουργία ενός σύγχρονου και οικονομικά ανεπτυγμένου κράτους. Στο έργο, που συντελέστηκε τμηματικά από το 1880 έως το 1893, δούλεψαν συνολικά πάνω από 2.500 εργάτες.

Στα μέσα του 19ου αιώνα η Ελλάδα, έχοντας ως πρότυπο τις προηγμένες χώρες της Δύσης,  έκανε σημαντικές προσπάθειες εκσυγχρονισμού. Το Σύνταγμα του 1864, επηρεασμένο από  τα Συντάγματα του Βελγίου και της Δανίας, προέκρινε το σύστημα της μίας Βουλής με θητεία τεσσάρων χρόνων. Όμως ο βασιλιάς Γεώργιος εξακολουθούσε να παρεμβαίνει στη λειτουργία  του δημοκρατικού πολιτεύματος, επιβάλλοντας συχνά τη δική του άποψη. Μόνο την επόμενη δεκαετία και έπειτα από ενέργειες του Τρικούπη καθιερώθηκε η αρχή της  δεδηλωμένης (1875). Σύμφωνα μ' αυτήν, ο βασιλιάς ήταν υποχρεωμένος να αναθέτει τον  σχηματισμό κυβέρνησης στον αρχηγό του κόμματος που τον υποστήριζε η πλειοψηφία  της Βουλής. Την εποχή αυτή δυο ήταν οι κυριότεροι πολιτικοί σχηματισμοί που  εναλλάσσονταν στην εξουσία: το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη, που υποστήριζε τον  εξευρωπαϊσμό της χώρας και το αντίπαλο κόμμα του Θεόδωρου Δηλιγιάννη, που στηριζόταν  στα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα.

Τα χρήματα που δανείστηκε η Ελλάδα από το εξωτερικό στη δεκαετία του 1880, εξαντλήθηκαν γρήγορα. Την οικονομική κρίση επιδείνωσε και η κατάρρευση του εμπορίου της σταφίδας σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς η σταφίδα αποτελούσε το βασικό γεωργικό προϊόν που εξήγε η χώρα. Έτσι, η πτώχευση του ελληνικού κράτους το 1893 ήταν αναπόφευκτη.

Πριν από την πτώχευση του 1893, το χρέος της χώρας είχε δεκαπλασιαστεί. 
Η πολιτική κατάσταση δεν ήταν καλή. 
Σε διάστημα 18 ετών, συνολικά σχηματίστηκαν 22 κυβερνήσεις και η χώρα ζητούσε νέα δάνεια, για να πληρώσει τα παλιά.

Μέσα σε 15 χρόνια, η χώρα πήρε εννιά δάνεια 640 εκατομμύρια χρυσά γαλλικά φράγκα, τα οποία δεν μπορούσε να ξεπληρώσει κι έτσι ήλθε η πτώχευση.

Την περίοδο της βασιλείας του Γεωργίου Α΄ έγιναν στην Αθήνα το 1896 , 
οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Ο ολυμπιονίκης Σπύρος Λούης αποθεώνεται στο Παναθηναϊκό στάδιο

Το χρυσό μετάλλιο των Ολυμπιακών αγώνων του 1896